1. Σημαντικές φυσιολογικές λειτουργίες του χαλκού
Ο χαλκός εμπλέκεται σε πολλές μεταβολικές διαδικασίες
Ο χαλκός είναι ένα βασικό στοιχείο για τη φωτοσύνθεση, την αναπνοή, τον μεταβολισμό του άνθρακα, τον μεταβολισμό του αζώτου και τη σύνθεση των κυτταρικών τοιχωμάτων.
Ο χαλκός έχει σταθεροποιητική επίδραση στην χλωροφύλλη και μπορεί να αποτρέψει την πρόωρη καταστροφή της χλωροφύλλη.
Συμμετέχει στο σχηματισμό οζιδίων ρίζας που καθορίζει το άζωτο.
Ο χαλκός προάγει επίσης τη διαδικασία λιγνισμού.
Ο χαλκός προάγει τον σχηματισμό γύρης.
Ο χαλκός παίζει ρόλο στην αναστολή των μυκήτων, αντισταθμίζοντας την ξηρασία, την καταπολέμηση των σοβαρών καιρικών συνθηκών και άλλων αντιξοών.
Ο χαλκός απορροφάται κυρίως ως Cu2+ και Cu+ και η οργανική ύλη του εδάφους μπορεί να αυξήσει τη δραστηριότητα του χαλκού.
Ο χαλκός είναι μια μεταλλική προσθετική ομάδα για πολλές οξειδάσες
Ο χαλκός συμμετέχει στο σχηματισμό οξειδάσων που μπορούν να αντισταθούν στο οξειδωτικό στρες, όπως:
1) Η δισμουτάση υπεροξειδίου (CUZN-SOD) συμμετέχει στην καταπολέμηση αντιδραστικών ειδών οξυγόνου O2-,
2) Η οξειδάση του ασκορβικού οξέος (APX) μπορεί να οξειδώσει το ασκορβικό οξύ για να παράγει νερό και αφυδροασκορβικό οξύ
3) Η οξειδάση της πολυφαινόλης (CAT) μπορεί να οξειδώσει τις μονοφαινόλες σε διφαινόλες και στη συνέχεια σε κινόνες. Οι ενώσεις κινόνης μπορούν να πολυμεριστούν για να σχηματίσουν καφέ-μαύρες ενώσεις, οι οποίες τελικά σχηματίζουν χούμο.
Ο χαλκός εμπλέκεται επίσης στο σχηματισμό ενζύμου πλαστοκυανίνης. Η πλαστοκυανίνη είναι ένα σημαντικό μέλος της φωτοσυνθετικής αλυσίδας και είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά ηλεκτρονίων. Η κατάσταση οξείδωσης είναι μπλε και η μειωμένη κατάσταση είναι άχρωμη.
2. Συμπτώματα ανεπάρκειας χαλκού στα φυτά
Η πρόσφατα αναγεννημένη γη είναι επιρρεπής σε ανεπάρκεια χαλκού
Η πρώτη διατροφική ασθένεια που εμφανίζεται όταν τα φυτά αναπτύσσονται σε πρόσφατα αναγεννημένο όξινο οργανικό έδαφος είναι συνήθως ανεπάρκεια χαλκού, μια κατάσταση που συχνά αναφέρεται ως "ασθένεια αποκατάστασης". Το υπόγειο οργανικά εδάφη σε πολλές περιοχές περιέχει ιζήματα όπως Marl, φωσφορικό ασβεστόλιθο ή άλλες ασβεστολιθικές ουσίες που επηρεάζουν δυσμενώς τη διαθεσιμότητα του χαλκού, καθιστώντας την ανεπάρκεια χαλκού πολύ περίπλοκη. Σε άλλες περιπτώσεις, η ανεπάρκεια χαλκού του εδάφους δεν είναι ευρέως διαδεδομένη.
Η "ασθένεια αποκατάστασης", γνωστή και ως "ασθένεια αποκατάστασης" που συχνά εμφανίζεται σε ποώδη φυτά, οφείλεται σε ανεπάρκεια χαλκού. Συχνά βρίσκεται σε κριθάρι που φυτεύεται σε πρόσφατα αναγεννημένη γη ότι οι άκρες των ασθενών φυτών γίνονται κίτρινα ή καφέ, σταδιακά μαραμένα, τα αυτιά παραμορφώνονται και ο ρυθμός ρύθμισης των σπόρων είναι χαμηλός, τα οποία προκαλούνται από ανεπάρκεια χαλκού.
Κύριες εκδηλώσεις ανεπάρκειας χαλκού στα φυτά
Η ανεπάρκεια χαλκού στα φυτά γενικά εκδηλώνεται ως μαραμένες κορυφές, μειωμένες εσωτερικές ενέργειες, άκρες λευκών φύλλων, στενά, λεπτά και στριμμένα φύλλα, ακανόνιστη ανάπτυξη αναπαραγωγικών οργάνων και ραγισμένα φρούτα. Διαφορετικά φυτά συχνά δείχνουν διαφορετικά συμπτώματα.
Η ευαισθησία στην ανεπάρκεια χαλκού ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των ποικιλιών καλλιεργειών. Τα ευαίσθητα φυτά είναι κυρίως βρώμη, σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, σπανάκι, κρεμμύδι, μαρούλι, ντομάτα, αλφάλφα και καπνός, ακολουθούμενα από λάχανο, ζαχαρότευτλα, εσπεριδοειδή, μήλο και tao et al. Μεταξύ αυτών, το σιτάρι και η βρώμη είναι πολύ καλές καλλιέργειες δείκτη για ανεπάρκεια χαλκού. Άλλες καλλιέργειες που ανταποκρίνονται έντονα στον χαλκό είναι κάνναβη, λινάρι, ρύζι, καρότα, μαρούλι, σπανάκι, sudangrass, δαμάσκηνα, βερίκοκα, αχλάδια και κρεμμύδια.
Τα φυτά που είναι ανεκτικά στην ανεπάρκεια χαλκού περιλαμβάνουν φασόλια, μπιζέλια, πατάτες, σπαράγγια, σίκαλη, χόρτα, ρίζα λωτού, σόγια, λούπες, βιασμό ελαιούχων σπόρων και πεύκα. Η σίκαλη έχει μοναδική ανοχή στο έδαφος με έλλειψη χαλκού. Μερικοί άνθρωποι έχουν κάνει συγκριτικά πειράματα. Ελλείψει εφαρμογής χαλκού, το σιτάρι απέτυχε τελείως να παράγει καλλιέργειες, ενώ η σίκαλη μεγάλωσε δυνατά.
3. Χαλκός στο έδαφος και τα λιπάσματα χαλκού στην αγορά
Τα ορυκτά που περιέχουν χαλκό στο έδαφος περιλαμβάνουν χαλκοπυρίτη, χαλοκίτη, βονρίτη κλπ. Η συγκέντρωση του χαλκού στο διάλυμα του εδάφους είναι πολύ χαμηλή και το μεγαλύτερο μέρος του χαλκού προσροφάται από σωματίδια αργίλου του εδάφους ή δεσμεύεται από οργανική ύλη. Στο πρόσφατα ανακαινισμένο έδαφος, η ανεπάρκεια χαλκού, γνωστή και ως "σύνδρομο αποκατάστασης", εμφανίζεται συχνά πρώτα. Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο λίπασμα χαλκού είναι ο γαλίνας (CUSO4 · 5H2O), το οποίο είναι πεντραϋδρίτη θειικού χαλκού, το οποίο έχει καλή υδατοδιαλυτότητα. Γενικά χρησιμοποιείται για ψεκασμό φυλλώματος. Ο χηλικός ενεργοποιητής στοιχείων ιχνοστοιχείων περιέχει χαλκό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή του εδάφους και τον ψεκασμό φυλλώματος.
Χρόνος δημοσίευσης: Αυγ. 12-2024
