Στα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχε ένας Αμερικανός δάσκαλος δημοτικού σχολείου που ονομάζεται Kelly Abbasser. Ο σύζυγός της ήταν μηχανικός επισκευαστής σε ένα ορυχείο. Μια μέρα, ο σύζυγός της έφερε πίσω κάποιους χαλκοπυρίτης. Ήθελε να καθαρίσει την λιπαρή τσάντα και να την χρησιμοποιήσει για έναν άλλο σκοπό. Διαπίστωσε ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας καθαρισμού, μικρά σωματίδια χαλοπυρίτη θα μπορούσαν να προσκολληθούν στις φυσαλίδες σαπουνιού και να επιπλέουν στο νερό, ενώ το έδαφος βυθίστηκε στον κάδο. Τελικά, αυτή η τυχαία ανακάλυψη ήταν η προέλευση της νέας τεχνολογίας της επίπλευσης και της επεξεργασίας ορυκτών.
Έχουν περάσει περισσότερα από εκατό χρόνια και η τεχνολογία επίπλευσης έχει βελτιωθεί συνεχώς και οι εφαρμογές της έχουν γίνει όλο και πιο διαδεδομένες. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, το 90% των μη σιδηρούχων μεταλλικών μεταλλευμάτων στον κόσμο υποβάλλονται σε επεξεργασία με επίπλευση. Επιπλέον, η επίπλευση χρησιμοποιείται επίσης ευρέως. Χρησιμοποιείται για τη διαλογή σπάνιων μετάλλων, πολύτιμων μετάλλων, σιδηρούχων μετάλλων, μη μετάλλων, άνθρακα και άλλων ορυκτών πρώτων υλών.
Στη σύγχρονη διαδικασία επίπλευσης, η εφαρμογή και η ακριβής προσθήκη αντιδραστηρίων επίπλευσης έχουν γίνει ιδιαίτερα σημαντικές, διότι μετά τη θεραπεία με αντιδραστήρια επίπλευσης, η φτερωτά των ορυκτών μπορεί να αλλάξει, έτσι ώστε τα ορυκτά που πρέπει να επιπλέουν μπορούν να προσκολληθούν επιλεκτικά σε φυσαλίδες, έτσι ώστε να επιτευχθεί Ο σκοπός της επεξεργασίας ορυκτών.
Ανάπτυξη Ιστορικό του συστήματος προσθήκης ορυκτών επεξεργασίας
Πριν από την εφεύρεση των λογικών κυκλωμάτων, τα πρώτα εργοστάσια επίπλευσης χρησιμοποίησαν χειροκίνητη προσθήκη χημικών ουσιών. Στηριζόμενη στην προσωπική εμπειρία των εργαζομένων επίπλευσης, το άνοιγμα της χημικής βαλβίδας ρυθμίστηκε με το χέρι για να ρυθμίσει τον ρυθμό ροής των χημικών ουσιών επίπλευσης.
Στη δεκαετία του 1960, όπως ωριμάζει η τεχνολογία κινητήρα, ο Αμερικανός μηχανικός συντήρησης νερού, ο Andruos χρησιμοποίησε την αρχή ενός υδάτινου τροχού για να εφεύρει μια μηχανή δοσολογίας τύπου σέσουλα. Με την αλλαγή του όγκου και του αριθμού των κουταλιών στην πλάκα σέσουλα, η ποσότητα του ιατρικού που προστέθηκε θα μπορούσε να αλλάξει. ροή.
Αλλά απλά ο έλεγχος της ροής των χημικών ουσιών μέσω περιστροφής δεν είναι αρκετή. Μετά τη δεκαετία του 1970, ενσωματωμένα σε τρανζίστορ ενσωματωμένα μικροελεγκτές κυκλώματος (ολοκληρωμένο κύκλωμα) μεταφέρθηκαν από τη στρατιωτική βιομηχανία σε πολιτική χρήση. Η παραγωγή μεγάλης κλίμακας μείωσε το κόστος στο 1/100 του παρελθόντος, ο Καναδός Jack Johns, ένας ενθουσιώδης μηχανικός αυτοκινήτων και ηλεκτρονικών, χρησιμοποίησε τον ελεύθερο χρόνο του για να χτίσει το πρώτο λογικό κύκλωμα που μπορεί να μετατρέψει τις μονάδες ροής σε σήματα μεταγωγής. Σε μια τεχνική συνάντηση ανταλλαγής, ο τεχνικός μηχανικός της American Fisher (Fisher) Taland της εταιρείας βαλβίδων έμαθε για την τεχνολογία αλλαγής ροής του Jack Johns και την εφάρμοσε στο πεδίο του ελέγχου των βαλβίδων, αποκτώντας την κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τεχνολογίας.
Σήμερα, με τη διάδοση του προγραμματιζόμενου λογικού ελεγκτή PLC (που αντιπροσωπεύει το εμπορικό σήμα Siemens), οι άνθρωποι μπορούν γρήγορα να κατασκευάσουν ένα σύστημα ελέγχου μεταγωγής ηλεκτρομαγνητικών βαλβίδων πολλαπλών σημείων με λίγη γνώση του προγραμματισμού λογικής αυτοματισμού. Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί τώρα να χρησιμοποιηθούν πολλοί συγκεντρωτές εξόρυξης. Συνήθως το ονομάζουμε: Μηχανή δοσολογίας ηλεκτρομαγνητικής βαλβίδας (ή μηχάνημα δοσολογίας βαρύτητας).
Στα μέσα της δεκαετίας του '80, η τεχνολογία μετατροπής συχνοτήτων έχει εφαρμοστεί ωριμασμένα σε πολλές βιομηχανίες. Χρησιμοποιώντας την αρχή μετατροπής συχνοτήτων για τον έλεγχο των αντλιών μηχανικών διαφράγματος μπορεί να επιτύχει υψηλότερους ελέγχους φαρμακευτικής ροής υψηλότερης ακρίβειας από τα προηγούμενα συστήματα δοσολογίας (μηχανές δοσολογίας ηλεκτρομαγνητικής βαλβίδας και μηχανές δοσολογίας κουταλιών). Αυτό μπορεί να βοηθήσει τους διαχειριστές ορυχείων να μειώσουν σε μεγάλο βαθμό τα έξοδα χημικών αποβλήτων και διαχείρισης.
Μετά τη δεκαετία του 1980, οι αντλίες μέτρησης άρχισαν να μετατοπίζονται στη βιομηχανική αγορά, ειδικά στους τομείς των χημικών ουσιών ακριβείας και της επεξεργασίας νερού. Δεδομένου ότι ο αρχικός σχεδιασμός των αντλιών μέτρησης ήταν η επίλυση του προβλήματος της επαναλαμβανόμενης και ακριβούς παράδοσης τυποποιημένων υγρών, οι αντλίες μέτρησης έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως στη βιομηχανία επεξεργασίας ορυκτών. , οι αδυναμίες του έχουν επίσης εκτεθεί. Τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι: 1. Το ελεγχόμενο εύρος ακρίβειας ροής εξόδου είναι μικρή. Όταν έχει οριστεί μικρότερη ποσότητα, το σφάλμα μπορεί να φθάνει το 50% ή περισσότερο. 2. Διάφραγμα μετά τη ρήξη, το φάρμακο θα διαρρεύσει. 3. Ο ρυθμός ροής υπολογίζεται εξ ολοκλήρου με βάση τη γραμμική σχέση μεταξύ της συχνότητας του κινητήρα και του όγκου της κεφαλής της αντλίας αντί του πραγματικού ρυθμού ροής παράδοσης. Στη διαδικασία της συνεχούς ρύθμισης του ρυθμού ροής, το σφάλμα εξόδου ροής θα αυξηθεί. 4. Η απόφραξη του αγωγού θα προκαλέσει την έκρηξη της κεφαλής της αντλίας υπό πίεση και οι διαρροές χημικών ουσιών θα μολύνουν το περιβάλλον. 5. Τα αντιδραστήρια επίπλευσης με περισσότερες ακαθαρσίες θα προκαλέσουν φραγμένη και αποτυχία της βαλβίδας κεφαλής της αντλίας. 6. Υπάρχουν πολλά εξωτερικά κυκλώματα ελέγχου παράκαμψης και αγωγοί, καθιστώντας τη συντήρηση και την εγκατάσταση πιο περίπλοκη.
Ο Ιταλός φυσικός Giovanni Battista Venturi ανακάλυψε το φαινόμενο Venturi χρησιμοποιώντας την αρχή του υγρού Bernoulli και στη συνέχεια εφευρέθηκε ο σωλήνας Venturi. Το 2013, ο Wilber εφάρμοσε την αρχή του Venturi στην παροχή αντιδραστηρίων επίπλευσης και εφευρέθηκε το VLB το σύστημα δοσολογίας CNC (αρ. Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ZL20140649261.1) χρησιμοποιεί κυκλοφορούντα νερό σταθερής πίεσης ως κινητήρια δύναμη για να οδηγήσει το διάφραγμα για να προσθέσει χημικά. Το σύστημα δοσολογίας ελέγχεται από ένα κύκλωμα ελέγχου λογικής πυκνότητας. Ονομάστηκε επίσης μηχανή υδροδυναμικής δοσολογίας.
Χρόνος δημοσίευσης: Ιουλ-30-2024
